İNSANLARDA ŞÖYLE bir algı vardır: “İman ettik mi bitti. Bir daha imanımız üzerine düşünmemiz gerekmez.” Sanki bir kere dediğimizde imanı garantilemiş oluruz!
Oysa sandığımızın aksine insanın en büyük davası imanla kabre girebilmektir. Çünkü iman çantada keklik değildir. Özellikle ahir zaman insanı olmak, imanın daha çok tehlike altında olması demektir. Bu konuda bir hadisinde Allah’ın Resulü aleyhissalatü vesselam şöyle buyurur:
Ahir zamanda iman sahibi olmak elinde kor ateş tutmak gibidir. (Tirmizî, Fiten,73)
Hangimiz elimizde kor ateşi tutabiliriz ki! Ama kalbimizde imanı tutmamız gerekir. Lâ ilâhe illallah kelimesi tevhidin sembolüdür adeta. Ahir zaman ise bizleri tevhidden uzaklaştıran putlar ile doludur. Farkında olmadığımız birçok putlar ile doldurulmuştur hayatlarımız. Elimizdeki telefonlar, evimizdeki televizyonlar sürekli şirke bir davet aleti olabilmektedir maalesef. Sosyal medyada idol denilen insanlar, Allah’ı sever gibi seviliyorsa ve Peygamberimiz aleyhissalatü vesselamdan daha çok sevgi ediniyorsa gönlümüzde, hayallerimizin örnek şahsiyetlerini de sahabeler değil onlar belirliyorsa aslında bir nevi şirktir bu da.
Eğitim sistemlerimiz ise tamamen tevhid nurundan uzak bir şekilde hazırlanıyor zaten. Her şeyi sebepler ile bağdaştırarak zihnimize nakşediyorlar. Sebeplerin üstünde bir Müsebbib’ül-Esbab olduğu hiç hatırlatılmıyor öğrencilere. Sonra bu öğrenci gerçek hayatta sebeplerin sukût ettiği noktada Müsebbib’ül-Esbab’ı bulamadığı için darmadağın oluyor. Çünkü küçüklüğünden itibaren ona “Sebepler varsa herşey olur” diye anlatılmıştır. Bu nedenle hayatta, sağlıklı anne-babadan çocuk olmadığı noktada tıkanır kalır. Çocuğu asıl vereni bulamaz. Maalesef ahir zaman bizi her noktadan tevhidden uzaklaştırıyor. İmanlar taklidî kalıyor. Bu yüzden Üstad “Zaman iman kurtarmak zamanıdır” diyor.
Resulullah aleyhisselatu vesselam da bu yüzden imanımızı kelime-i tevhidin sembolü olan Lâ ilâhe illallah ile yenilememizi istiyor. Zira maddi-manevi âlemlerimizde insan sürekli bir değişim hâlindedir. Vücudumuzda bile hücreler sürekli yenilenirken her bir hücremiz Lâ ilâhe illallah tevhidiyle de yenilenmelidir.
Bu açıdan bakınca beş vakit tesbihatın ne kadar önemli olduğunu görüyoruz. Tesbihatı yapıp bu vesileyle günde beş vakit otuz üç defa Lâ ilâhe illallah kelimesini zikretsek, bu kadar düzenli ve sürekli yapılan bir zikir dilden kalbe de iner elbet.
Rabbim ahir zamanda iman-ı tahkikiyi kazanan kullarından eylesin bizi.
- Şükrederek iyileş - 26 Kasım 2024
- Yuvanın ışığı: ahirete iman - 29 Ekim 2024
- Dünyanın geçici hastalıkları mı, ahiretin ebedî hastalıkları mı? - 13 Ağustos 2023
Çok keyifle okuduğum bir deneme,teşekkür ediyorum.”Bu nedenle hayatta, sağlıklı anne-babadan çocuk olmadığı noktada tıkanır kalır. Çocuğu asıl vereni bulamaz.” Bu bölümde ne anlatılmak istendiğini tam kavrayamadım.
Tıkanıp kalmaktan maksat manevî anlamda. Çocuğun zahiri sebebi anne-baba iken hakiki sebebi Cenab-ı Hak’tır. Bunu göremediği için bir sıkıntı olduğunda ümitsizliğe düşer, Rabbine yalvarmak yerine sebeplere takılır, onlara kızar, faturayı onlara keser. Halbuki asıl Müsebbib’i görebilseydi her olayda onun bir hikmeti ve rahmeti olduğunu düşünüp tıkanmayacaktı. Vazifesini yapıp gerisini Allah’a havale edecekti…