“Biz öyle bir hakikate hayatımızı vakfetmişiz ki güneşten daha parlak ve cennet gibi güzel ve saadet-i ebediye gibi şirindir.”
İNSANLARDA ŞÖYLE bir algı vardır: “İman ettik mi bitti. Bir daha imanımız üzerine düşünmemiz gerekmez.” Sanki bir kere dediğimizde imanı
BAYRAM ZİYARETİ için doğup büyüdüğüm şehre doğru yola çıktığımızda, cuma namazını o hutbenin okunduğu camide kılacağımızı henüz bilmiyorduk. Kervanın yolda
HAYATINIZ BOYUNCA tüm öğrendiklerinizi birkaç kelime ile özetlemek gibi bir iddianız ya da herhangi bir çabanız hiç oldu mu? Benim
AĞUSTOS’UN İLK HAFTASINDA iki farklı mekânda ailece çadır kurma fırsatı nasip oldu: Birincisi Çam Dağı’nda altı aile birlikte iki gece,
.jpg)
Evrim meselesi Müslümanlar olarak terk ettiğimiz, “metruk” bir mesele. Adeta mayınlı sanılan bir siperi düşmana terk eden bir ordu gibi,
Yemek masasında yemek yerken aklıma hiçbir düşünce gelmediğini yemek masasının dışında fark ettim. İnsan yemek yerken düşünemiyordu. Karnı aç olanlar
Öncelikle önemli bir hatırlatma gereği hissediyorum: Bu bir deneme yazısı ya da makale değildir. Uzun süredir karşıma çıkan ve düşünme
15 Temmuz 2016 Cuma gecesinde İslam tarihinin mukaddes kitabındaki kahramanlık destanlarına bir yenisi daha ilave edildi. İman gücü karşısında tankın,
Zatın ayıp bana, Zatını düşünmek haram; Eserlerin acib bana, eserlerin nimet… İnce düşünüşler, cömert ikramların var. Bana özelsin, özel ihsanların var.
Bazen insanın aklına bir anda bir hatıra gelir. Yıllar öncesi yaşadığı bir olay, o anki duyguları ile canlanır gözünün önünde.
