“Biz öyle bir hakikate hayatımızı vakfetmişiz ki güneşten daha parlak ve cennet gibi güzel ve saadet-i ebediye gibi şirindir.”
HAYATIN AKIŞI içerisinde darmadağın olduğumuz, dağıldığımız anlar ve zaman dilimleri vardır. Dağılmak ve darmadağın olmak istenen bir şey olmamakla birlikte
HAYAT SAHİPLERİ içerisinde insanı insan yapan ve diğer hayat sahiplerinden farklı ve özel kılan şey insanın soru sormasıdır. İnsan, hayatının
BİR AN gelir her şey altüst olur. Küçük dediklerimiz büyük, büyük dediklerimiz küçük. Beyaz dediklerimiz siyah, siyah dediklerimiz beyaz. Güzel
Ey kendini insan bilen insan. Kendini oku! Yoksa hayvan ve câmid hükmünde insan olmak ihtimali var. İLK GENÇLİK YILLARIMDA Risaleleri
İNSANI DİĞER VARLIKLARDAN ayıran en önemli vasıflarından birisi konuşmasıdır. Düşünce tarihi içerisinde insan “hayvan-ı natık” olarak tarif edilmiştir. Ancak konuşmanın
.jpg)
Evrim meselesi Müslümanlar olarak terk ettiğimiz, “metruk” bir mesele. Adeta mayınlı sanılan bir siperi düşmana terk eden bir ordu gibi,
Birçok bilim insanından şu sözleri duymuşsunuzdur: “Bilim bize metafiziğin olmadığını ispat ediyor!” (Metafizik kavramının yerine tanrı dahil bütün metafiziksel kavramları
Dünya tarihinin en önemli imparatorluklarından birisi olan Osmanlı İmparatorluğu kuruluş aşamasındayken Şeyh Edebali, hem damadı hem de devletin kurucusu olan
İnsan, hataları ve kusurlarıyla insandır. Hata yapar, kusur işler ve yaptıklarının farkına varır, bunları düzeltme çaba ve gayreti içine girer.
Öncelikle önemli bir hatırlatma gereği hissediyorum: Bu bir deneme yazısı ya da makale değildir. Uzun süredir karşıma çıkan ve düşünme
