“Biz öyle bir hakikate hayatımızı vakfetmişiz ki güneşten daha parlak ve cennet gibi güzel ve saadet-i ebediye gibi şirindir.”
Yemin olsun Kar tanelerini tek tek, Yağmur damlalarını bir bir, Demiri tılsımla birdenbire Emirlerle göklerden indirenlere. Yemin olsun İnenleri; Yeryüzündeki
Çok mu okundu romanların Victor? Yoksa hayatın mı roman? Hislerine dokunan Ezberinde her daim hazır Çok okunan şairlerin şiirleri mi?
Her daim söyler herkes Vardır kainatta bir ses Hikmeti gör her nefes La Hakîme illa Hu Yaratır insanı her an
Doymak bilmeyen oburların Bitmeyen ihtirasları yüzünden, Her defasında, Düştüğünde gökyüzünden bela Yeryüzünde ilk ağlayan çocuklardır. Kimilerince, Etrafa yayılan kıvılcımlar Havai
İnsan babasından ziyade zamana benzer. Hüsrandayız, Parmaklarımızdan aktıkça Belleğin azmi, eriyen zaman Ne söyler amorfik insan yüzü Hazcı arkadaşına bakarak,
Modern mübareze meydanlarının kahramanlarına… Amfilerden körpe dimağlara salınan zehir Akıl bostanına senden başka, Kimse giremez mi zannettin? Penceresi etten olan
Talha için… Sevdiğim, ıssız kaldığında yanında yoksam. Seviyor olduğumu söyleyemez miyim? Öpücük kondurduğum ensesine, baksam; Masum yüzünü göremiyorum, oğlumun. Sıcak
Servetim olsa Kıyardım çil çil akçeye Alırdım Kabe saydığın mezbahaneyi Ya sonra! Alıp yıkardım İçimdeki öfkeye acıyarak Moloz baykuş zebani
Nerede görülmüş zalimin zulmü ile pâyidarlığı Zalimin tek çıkışı akılların darlığı Bu dünya kalmadı ne zalime ne mazluma ne de
YOL ayrımındayım Kaç tane ayrım var yolda? İki tane olsun Üç tane var Dört tane var Beş tane var… Ortasında
