Biz öyle bir hakikate hayatımızı vakfetmişiz ki güneşten daha parlak ve cennet gibi güzel ve saadet-i ebediye gibi şirindir.
NE MUAZZAM bir ordu ﻛُﻦْ ﻓَﻴَﻜُﻮﻥ ile oldu Sardı cihanı soldurdu Acaba ne soruyordu? Firavun nefisler, gafil kafalar Uyanın hevesat
TUTUYORUM nefesimi, uçuyor kırlangıçlar Sabahı çoktan karşılamış horozlar Tertemiz bir hava, taptaze kokular Burası çok güzel, baharı özlemişim Aynı çocukluğumdaki
GÖZYAŞI akıtacak, ağlayacaksın Yine de kalben bağlanmayacaksın Eşyası adem, sevdası adem Fenaya gidene bağlanmayacaksın Bin hakikat dersi alsan da gönlüm
Barla, ehl-i imanın manevî imdadına gönderilen Risale-i Nur Külliyatı’nın te’lif edilmeye başlandığı ilk merkezdir. Barla, millet-i İslâmiyenin, hususan Anadolu halkının
Güzel günler ve güzel sözlerin güzel kokuları vardır Ve dostlar gelir aklına her bir güzel seste, sözde, kokuda Dualarının kabulüdür
On altı yaşında iman yüreği acımakta Baba mevta yatıyor ahali ağlamakta Ben çok üzüldüm diyor ne garip şeymiş ölüm Peygamber’i
Sarmış düşman dört bir yanı Basmış boğazımızı eziyor Çırpınışlar içinde bir ahali Hıçkırıklar duyanı yıkıyor Sanki Hendek muharebesi Yokluk
Isparta bir gül bahçesi Barla’da Nur çeşmesi Yükseldi Hakkın kısılmaz sesi Dünyaya Nur veriyor, Çam Dağı’nın kulesi Barla çeşmesi güldür
Zatın ayıp bana, Zatını düşünmek haram; Eserlerin acib bana, eserlerin nimet… İnce düşünüşler, cömert ikramların var. Bana özelsin, özel ihsanların var.
Gerçekleri gizleyenler utansın Hakikatlere perde olanlar utansın Din akıl ile kavranmaz diyen hoca utansın Utanma dostum bu koca yükü sırtımıza
