Londra Günlüklerim: İslamiyet Batı’dan mı doğuyor?

Londra’ya iniş, sevdiklerinden ayrılış…
Mağaradan çıkmıştı Dürrüşehvar.
Artık kendini dünyanın merkezinde hissetmek bitmişti. Ailenden uzakta yabancı bir ülkede yaşama vakti gelmişti. Kulağımda Eddi Veddir’ın o sevdiğim şarkısı:

Circles they grownand they swallow people whole
Half of their lives they say goodnight to wives they’ll never now
A mind full of questions, and a theacher in my soul
And so it goes…

Ruhum bir dönüşüme hazırlanıyor gibi, tüm o narsisist haller, egoist davranışlar…

Bediüzzaman’ı daha yakından anlama isteği sarmıştı her yerimi, sıradan bir nurcu olmaktan çıkma çığlıkları atıyordum içimde.

Hiçliğini hissediyor Rânâ… Evrenin içinde bir nokta oluşunu tefekkür edip, Rabbü’l Aleminin ne kadar mükemmel olduğunu tahayyül etmeye çalışıyordum küçüçük aklımla…

Utanıyor bir yandan… Bunca yıldır ne yaptın Dürrüşehvar?

Hemen aklıma Cengiz Numanoğlu’nun o sözü geliyor:

Kim demiş insana “düşünen hayvan” diye;
Düşünüyorsa eğer bu kan bu hüsran niye?

Ala-i illiyinden esfel-i safiliğine inen insanoğlu…

Londra’ya vardığımın ikinci günü okuluma öğrenci kartımı almaya gidiyorum. Kaldığım dersanedeki her dilden Risale-i Nurları görünce gönlüm huzurla doluyor.

Okula gidiyorum, Türkiye çevre kirliliği açısından Londra ile kıyaslanamaz. Londra’da sokaklar tertemiz. Sanki bir İslam ülkesinde yürüyorum.

Okula vardım. Öğrenci kartımı aldıktan sonra öğle namazı vakti girmişti. Biraz telaşlanmıştım, nerede kılacağım diye. Hemen mescidin olup olmadığını soruyorum.

Tatlı mı tatlı Pakistanlı Shaziya bana tarif ediyor mescidin yerini. Biraz şoktayım, çünkü okulun içinde kocaman ve tertemiz bir mescid var. Ayrıca bayanlara ayrı kocaman bir şadırvan…

Ne yalan söyleyeyim İstanbul’dayken kaç kere Süleymaniye Camiinde buz gibi suyla abdest almışımdır. Londra’da sıcak suyla abdest alıyorum. Mescidde Suud-i Arabistan’dan gelen çarşafıyla master ve Phd yapan bir sürü tatlı mı tatlı arkadaş ediniyorum.

Yemekhaneye gidiyorum. Müslümanlar için ayrılmış bir bölme var. Şaşkınlığım devam ediyor. Ben bir Müslüman ülkesinde miyim?

Dersaneye dönüyorum. Dersanemiz iki katlı bir ev bahçesinde iki tane tatlı kedisi olan, isimleri Chubby and Charming.

Her akşam İngilizce Risale okuyoruz. 4 kişiyiz. İkisi Fransa’dan, diğeri Türkiye’den doktora için gelen Emine abla.

Bu şirin evde birlikte olduğumuz vakitler sesli tesbihat yapıyoruz şeytanı çatlatırcasına…

Kızlar o kadar takvalı ki hazırladıkları Schedule’da teheccüd namazı bile var MaşaAllah. Kendimi çok dünyevi hissediyorum.

Sanki bir İSLAM ülkesindeyim.

Bediüzzaman’ın o sözü çınlıyor kulaklarımda:

İslamiyet Batı’da doğacak ve en yüksek gür sada İslam’ın sadası olacak!

Ne güzel bir müjde bu… Ama ben garip hissediyorum kendimi? Bunca yıl Üstadım olan Bediüzzaman’ın gayesi ve davası için ne yaptım? O bizler için tımarhanelerde yatmıştı, ben 21 yıldır ne yapıyordum. Kim kimin için tımarhaneye yatar söyleyin?

Seni hiç anlayamadım Üstad’ım. Ne kadar da büyüttüm başıma gelen olayları… Saçma sapan şeyler için tasalandım, üzüldüm…

O yüz yıl önceden görmüş ve demişti:

Bana sen şuna buna niçin sataştın diyorlar. Farkında değilim. Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evladım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye imanı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de ayağım ona çarpmış, ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hadise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler, dar görüşler!

Ah üstadım sen neler yaşadın iç dünyanda?
Bense günde 10 sayfa Risale okumakla kendimi Nurcu sandım, sana talebe olduğumu düşündüm. Ne talebesi? Ah! Dürrüşehvar Rana sen hiçbir şeysin. Mevlana’ın dediği gibi:

Bizler var gibi görünen yoklarız.

Ve başka bir yerde ne demişti Mevlana:

Ancak fikirdir varlığın; gerisi et ve kemik bir yığın.

Biraz kendime gelmek için Starbucks’a gidip kahve alıyorum. Etrafımda her türlü ırktan insan. Londra’nın bu Multi-cultural yapısını seviyorum.

Düşüncelerimi çocuklarım gibi hissediyordum, onları iyi yetiştirmeye çalışıyordum; ama yapamıyordum, nefs-i emmarem izin vermiyordu buna. Ah Üstad’ım! Sana layık bir talebe olabilecek miydim?

Ben bu duygu yoğunlu içindeyken kendini bilim adamı sanan Türkiye’deki akademisyenler ne yapıyordu? Başörtülüler Arabistan’a gitsin diyen mahluklar, İran’dan beter olacağız diyen cehaletin içinde boğulan kişiliksiz şahsiyetler ne yapıyordu? Eminim televizyon karşısında mayışmış bir halde dizi seyrediyorlardır.

İran’dan beter olduğumuzun farkına varamayan cahil insanlar ne yapıyorsunuz? Evet İran’dan beteriz maalesef. Türkiye İran’ın tam opposite politikasını uyguladı yıllarca.

Cerrahpaşa Tıp Fakültesinde başörtüsünden dolayı kaç kere soruşturma yiyen Doktor Beyza Arbak hakkını helal etti mi ?

Siz kendini yıllarca bilim insanı zannetmiş profesörler, hiç mi İngiltere’yi ziyaret etmediniz?

Kur’an’da bu tip profesörler için kitap yüklü merkep deniyor. Ah gariplikler ülkesi Türkiyem, sen nasıl bir yersin? İngiltere’de hapishanelerde bile mescid olduğunu öğreniyorum. Burada mahkumların bile inancı kollanırken, Türkiye’de öğrencilerin inancına saygısızlık göstermek neyin demokrasisi oluyor?

Babam Deniz Harp Okulu’nda subayken amirali tarafından içki içmeye zorlanmıştır. Karanlıklar ülkesi Türkiyem. Sen nasıl bir yersin?

Okulda hiç Türk olmadığı için garip mi garip Türkiyemi yalnız başıma temsil etmeye çalışıyorum.

Her gece bağırıyorum, NEREDE BU TÜRKLER? NEDEN BU KADAR TEMBELLER?

Kafam yine karışık, yine satranç tahtası gibi… Beynimin boş sokaklarında yürümeye çalışıyorum sendeleyerek…

Mevlana’nın şu sözü kendime getiriyor:

Ey gönül ne tuhaf değil mi?
Bütün bir ömür sana şah damarından daha yakın bir sevgiliyi aramakla geçiyor.

Rabbim sen bizi kendi nefsimizin eline bıraktırma, şah damarımızdan yakın olduğunu aklımızdan çıkartma!

Biraz da olsa kendime geldim. 90 yaşında bir çocuk gibiyim sanki.

Özetle şunu anladım:

Burada İMANSIZ İSLAM yaşanırken,
Türkiye ve diğer Müslüman ülkelerde İSLAMSIZ İMAN yaşanıyor.

Zaten Bediüzzaman 100 yıl önce söylemiş, Ah Dürrüşehvar Rana ne geveleyip durursun ki, bırak Risale-i Nur konuşsun:

Osmanlı hükümeti Avrupa ile hamiledir, Avrupa gibi bir hükümeti doğuracak. Avrupa da İslâmiyete hamiledir, o da bir İslâm devleti doğuracak

İngiltere doğum sancıları yaşarken, Müslümanlar birbirini yemekle meşgul…