İnsan bazen kaçmak istiyor
Bazen yürüyor bazen koşuyor bazen o da yok
Şehirlerin köşelerinde üç dört tane kalmış
Parkların banklarına oturuyorum bazen
Bazen o da yok
Çıkıyorum, yürüyorum, konuşuyorum
Haykırıyorum içimdeki sıkıntıları
Dermansız yaraları ve sızıları
Bazen o da yok
Kabz halleriyle, ruhsal bunalımlarla
Düşüncelerin boyumu aştığı gecelerin karanlıklarına yürüyorum
İlerliyorum, duruyorum ve bir daha ileri
Bazen onu da yapamıyorum
Her tarafı sararmış yapraklar içinde
Vicdanını rahatlatmak isteyen insanların bayatlamış ekmekleriyle
Ve kuş cıvıltılarıyla dolu bir parktayım şimdi
Oturacak bank arıyorum ama ruhum bedenimden çok uzak
Dairesel bir parkın ortasına dikilmiş
Anlamsız bir heykel yığını gibiyim
Etrafımda ilahi sanat eserleri olan ağaçlar
Bense kendinin dahi farkında olmayan bir haldeyim
Bayraklar yarıya çekilmiş, yas ilan edilmiş
Savaşıyor devletler
En acımasız silahlarla ve ahlakı hiçe sayarak
Aynı düşüncelerimin ruhumda açtığı yaralar gibi şehirler yerle bir oluyor
Çocuklar korkuyor, anneler ağlıyor
Sağ kalanların hepsi yarım, hepsi tükenmiş bir halde
İnsanlık tarihinin en acımasız savaşları oluyor bugün
İnsanlığın kendi kendini bitirdiği savaşlar
Onursuz, hukuksuz, ilkesiz ve insani değerlerden uzak
Savaşın kazananı yoktur derler ya
Evet, doğru ve çok haklı
Fiilen kazananların –gerçekten varsa– ilkelerini kaybettiği
İlkelerini koruyanların ise fiilen kaybettiği bir kısır döngü yaşanıyor
Tarihi yapılar, kültürel miraslar
Ve insan haklarının yok sayıldığı günler
İslam alemi paramparça
Birlik yok, güzel günler yakın gelecekte görünmüyor
Yok mu tüm bunlara son veren?
Zulme engel olan, adaleti sağlayan
Doğru ya dünya burası imtihan yeri
Altın mı bakır mı diye ince eleklerle elenenlerin diyarı
Nesilleri helak olmuş insanlar
Bomba seslerinden korkup annesinin sinesine sığınamayan çocuklar
Hani nerede bunların cezası, zalimler neden hayatta, neden yıkılmıyor zalimlerin çarkı?
Büyük suçlar büyük mahkemelerde görülür ya
Bir mahkeme-i kübraya bırakılıyor bütün bu cinayetler, zalimlikler
Umudunu kaybetmiş, tesellisi yok olmuş, elinden hiçbir şey gelmeyen insanlık kümesi
Yapılan boykotlar, yazılan yazılar ve barış çağrıları
Son tahlilde tek başına kalan Filistin halkı ve kahramanları
Sosyal medyada birkaç cümle yazıp vicdanı rahatlatmalar
Birkaç gün sonra boykotu da bırakmalar
Elimizden bir şey gelmiyor deyip uzaklaşmalar
Yıllar süren davamızın seyrini bozdular
Her gelen günün bir öncekinden daha acımasız olduğu zamanlarda
İnsanlık bir buhran yaşıyor
Filistin’de
Yürekler dağlayan
Kurtuluş tohumlarının çürümekte olduğunu söyleyerek kendimi avutmak istiyorum
Bir teselli, bir ümit, bir karşılık bekliyor ruhum
Yüzme bilmeyen bir adamın
Denizde boğulanlara yardım edemeyişindeki çaresizliği bendeki
Hastaneler bombalanıyor, okullar yerle bir ediliyor
Zulmün sesleri yankılanıyor Gazze’de
Duyanların duymazlıktan geldiği, haykıranların işitilmediği
Bütün insani değerlerin hiçe sayıldığı bir süreç
İnsanlık yeni bir şey yaşamıyor bugün
On yıllardır süren bir zulmün unutulması bu şaşkınlıklar
O hallerimiz ki son elli senedir
Kronikleşen sorunların çözümlerini uzaklaştıran
Annelerinin sevmeye kıyamadığı biricik evlatları
Beton yığınlarının altında can veriyor
İnsanlığın hiç olmadığı kadar mahzun olması gereken zamanlarda
Herkes hayatına devam ediyor
Ölenlerin birer sayıdan ibaret görüldüğü
Zulmün, vicdansızlığın normalleştiği, kanıksandığı zamanlarda yaşıyoruz
Ruhumuzdaki yaralar ve kalbimizdeki sızılarla
Zalimler ile mazlumların birbirinden ayrıştığı
Maskelerin düştüğü, gerçeklerin açığa çıktığı
Tüm bunlara rağmen zalimlerin durmadığı
Anlamın ırklara, soydaşlara ve milletlere indirgendiği bir zamanda yaşıyoruz
Üzülüyorum elimden bir şey gelmemesine
Bir çıkış yolu arıyorum kalben buğzederek
Yalvarıyorum kalbimin en derin hissiyatıyla
Mutlak kudret sahibinin dergahına sığınıyor
Ancak O’ndan yardım diliyorum
- Kırılan zeminler: iki ucun sarsıcı çatışması - 18 Ekim 2024
- Herkesin yolu kendine mi? - 11 Ekim 2024
- Âharlanmış yazılar - 9 Ağustos 2024
Yarına ümitle bakıyoruz. Bizim imanımız tahkiki seviyeye ihlasla yükseldikçe, gerçek Allahı gerçek imanı kardeşligi savaşı barışı ögrenicegiz. Bir insanın kalbine dokunup imana örnek olmak cok onemli bir sorumluluk. Şiirinizi cok begendim kardesim. Yeisleri atlatarak güçlenerek Rabbimizin daha razı oldugu kullar olarak gunlerimizi gecirip. Ona kavuşmak dilegiyle.