Ayrılık var, biliyorum.
Ah ağlamak,
Ananın kuzusuna son bakışı…
Ya tahammül ya sefer değil
Ya vatan ya vatan…
Karanlık konuşmaz, biliyorum.
Gece saat üç.
Ana uyanır uykudan,
Korkar; “Vatan namustur.”
Oğul mu nöbette yoksa ana mı?
Zeval gelmesin devlete,
Ana da tutar nöbeti.
Ah analar,
Bir eli on olur,
Ha yetişti ha yetişek demez;
Yetişir.
Anadır, yârdır, yaradır…
“Oğul mu nöbette yoksa ana mı?”