Bu hikâye dünya üzerinde herhangi bir yerde herhangi bir zamanda milyonlarca kez tekrar ediyor olabilir. Oysa benim izlediğim bana özel gösterimdi! Başlık: Nasıl bakarsan o! Adres: İETT yolcu otobüsü, Fatih Camii ile Edirnekapı arası/İstanbul Tarih: Yakın geçmiş zaman… Sınırsız tanımlı…
Dünyayı kurtaracağım… Bir insana iyilik yapacağım ona fark ettirmeden. Kimse bilmeyecek ama ben mutlu olacağım hatta mutlu olduğumu sandığımdan daha fazla mutlu olacağım ki zihnim onu saklayıp en olmadık zamanda hatırlatınca “iyi ki” diyebileceğim. Bir kitapta bir cümle dikkatimi çekecek.…
Zevklerle renkler tartışılmaz klişesinden çıkıp, siyasi ve dini tercihleri sorgulamak birçoğumuzun sık sık içinde bulunduğu durum. Neden zevklerle renkler tartışılmazken, kıyafeti, inancı, yaşam tarzı, okuduğu kitap tercihi tartışılır ki insanın. Beğenmediğim, onaylamadığım her tercih için içimde gizliden gizliye bir duygu…
Çok sıradan bir güne başladım yine bugün.. Sabah uyandığımda düşündüğüm ilk şey kalkmanın ne kadar zor olduğuydu. Sonra gözlerim kapalı yüzümü yıkamaya gittim, doğal olarak ezberlediğim koridordan geçip sol tarafımdaki tuşa bastım. Aynada kendimi görmek için sıcak suyu kapayıp soğuk…
Bu size ilk, muhtemelen de son mektubum. Üzerine çok düşündüm bunu yazarken. Gerçekten tanışmayı çok isterdim sizlerle. Bu anlatacaklarımı yüzünüze söylemek beni daha da rahatlatırdı ama neyse, şartlara razı olmak gerek. Aslında söyleyeceğim çok şey yok. Sadece insanları tanımanız için…
Kadınız ya, tabir olarak en çok kullanıp fiiliyata dökemediğimiz için tekrarında mahsur görmediğimiz tek kelime sanırım “diyetteyim”. “Neyse Allah’tan benim hiç ihtiyacım olmadı” diye övünürken sosyal medya obezi olduğumu hissettiğimden hemen diyete başlayayım dedim. İlk fiilim de “güncel dedikodu alanı whatsapp” dahil…