Sarmış düşman dört bir yanı Basmış boğazımızı eziyor Çırpınışlar içinde bir ahali Hıçkırıklar duyanı yıkıyor Sanki Hendek muharebesi Yokluk içinden bir fikir doğuyor Mucize gibi bir hal küffar boğuluyor Sarmışsa düşman dört bir yanı Salmışsa anne savaşa evladını…
Zatın ayıp bana, Zatını düşünmek haram; Eserlerin acib bana, eserlerin nimet… İnce düşünüşler, cömert ikramların var. Bana özelsin, özel ihsanların var. Tertemiz manzaraların, güzel düzenlerin var. Aşık olurum ben de, tutkununum Senin. Zatın ayıp bana, Zatını düşünmek haram; Fiillerin yeter…
Minarelerin şehri Tutkular var şimdi kalbimde Bir pırlantayı zor tutuyorum Aktı akacak yüreğime Soğuk, yok yok çok soğuk Sendeki hırçın dalgaların Nağmesinde yankılanan ezanlar yok Soğuk… çok soğuk. Minarelerin şehri Hasretim; martılarında göz olmaya Ses vermek ezanlarla, Süzülmek yedi tepe…
Neler aldığımı bilmeden verdim. Hani emanetti ya elimdekiler, ellerimle tutarak vermek, emanetle başka bir emaneti teslim etmek çok garipçeydi. Hani acizdim de bu kadar da değil. Güzel olan bunca fakirliğime rağmen bana vermeyi hissettirmesiydi ve o sevinci lütfetmesiydi. Aslında veren…
Nimet hürmet ister ta kıymet verdiğin bilinsin. Allah bereket verip eksikliğini göstermesin. Tadad etmekle bitiremeyeceğimiz nimetler içinde kelam nimetinin ekmeği geldi aklıma. Nedir kelamda ekmek gibi hürmete layık olan, düştüğü yerden yükseğe kaldırılan, insanlığa mushaf gönderilen. Cevabı az çok anladık…
Bediüzzaman Said Nursi istiğnanın zirvesinde bir zat… İstiğna için önce iktisad gelir ki Bediüzzaman’daki, yeme-içmenin ötesinde bir kanaat ve iktisad; nefesini, ömür dakikalarını boşa harcamayan bir zat… İstiğnasının temeli, maddiyata, malayaniyata ve faniyata muhtaç olmayışı muntazır kalmayışı… Öyle ki kelamı/kelimeleri…